تقسیم مسئولیت در زندگی مشترک

در زندگی مشترک مسئولیت‎ها را تقسیم کنید.

اگر از همان ابتدای زندگی مشترک مسئولیت‎ها و وظایفتان را تعیین و تقسیم نکنید، تا پایان عمر باید با آشفتگی، انتظارات برآورده نشده و تنش زندگی کنید.

خیلی مهم است که از همان ابتدای زندگی مشترک، مشخص کنید که هر کدام از شما چه وظایفی در زندگی دارند، چطور باید به یکدیگر کمک کنند، درآمدهای خانم و آقا چطور در زندگی صرف یا پس انداز شود، مسئولیت رسیدگی به امور خانه چطور تقسیم شود و....

تکلیفتان را با اینها مشخص کنید تا بعدها، احساس نکنید که یکی از شما بیش از حد مسئولیت به دوش گرفته و دیگری بیش از حد سرویس گیرنده است.
این تقسیم مسئولیت، نه تنها در مقام حرف که در عمل هم باید رعایت شود

تاثیر عاشق شدن بربدن

 تاثیرات عاشق شدن بر بدن

همه می‌دانند عاشق شدن باعث می‌شود حال بهتری داشته باشیم. اما آیا می‌دانستی پشت این موضوع، مسائل علمی وجود دارد؟

۱. عشق مسکن طبیعی است!
 تحقیقات دانشمندان ثابت کرده اکستاسین (ماده شیمیایی در مغز که حس آرامش و نزدیکی را ایجاد می‌کند) ترشح شده حین ۱۰ تا ۲۰ ثانیه در آغوش کشیدن،‌ می‌تواند به طور مؤثری با درد مبارزه کند؛ به خصوص سردرد.

۲. عشق از قلب تو محافظت می‌کند!
تحقیقات نشان می‌دهند ابراز کردن عشق می‌تواند ضربان قلب را به نصف کاهش دهد. این امر حتی زمانی که استرس داری مؤثر است و در دراز مدت خطر مشکلات قلبی را کاهش می‌دهد

۳. عشق به درمان بیماری‌ها کمک می‌کند!
کارها و حرف‌های عاشقانه، از گرفتن دست تا ابراز کردن عشق، می‌تواند تولید اندورفین بدن را بالا ببرد و در نتیجه، موجب بهبود عملکرد سیستم ایمنی شود.افرادی که مشکلات جسمی دارند و در نزدیکی عشق خود هستند، موفقیت بیشتری در مبارزه با بیماری ها دارند.

۴. عشق درمان بی‌خوابی است!
هورمون‌های عشقی (اندورفین و اکستاسین) از ترشح کورتیزول (هورمون استرس) جلوگیری کرده و در نتیجه به طور طبیعی موجب استراحت بهتر می‌شوند. همچنین ثابت شده پیکربندی هورمونی ناشی از عشق‌، یکی از بهینه‌ترین درمان‌ها برای خواب راحت شبانه است

توصیه به والدین در مورد نحوه برخورد زمان بردن کودک به مهد

 توصیه جدی برای والدینی که کودکشان به مهدکودک می رود

۱) برای ورود کودک خود به مهدکودک از قبل علاقه مندی، حمایت و تشویق لازم را فراهم آورید.

۲) با کودک خود راجع به مهدکودک و اینکه آنجا چه فعالیت هایی انجام می شود، صحبت کنید: اسباب بازی، بچه ها، خواب، قصه، موسیقی و...

۳) خودتان کودک را با مهد آشنا کنید: کجا اتاق اوست و جای دست شویی را نشان اش بدهید و او را به مربیان معرفی کنید.

۴) اگر کودک نگرانی دارد بگذارید راجع به آن صحبت کند. او می تواند اشیای آشنا و یا حتی عکس هایی را از خانواده همراه خود داشته باشد.

۵) زمان فعالیت های روزانه کودک را از قبل متناسب با شرایط مهدکودک رفتن اش فراهم آورید (مثلا زمان خواب و بیداری، لباس پوشیدن و...)

۶) وقتی تصمیم گرفتید کودک تان را به مهدکودک بفرستید، در تصمیم خود جدی باشید و اگر مشکلی پیش آمد، سعی کنید مشکل را رفع نمایید، نه اینکه از مهد رفتن کودک تان انصراف دهید.

۷) حتما سر ساعت تعیین شده برای بردن فرزندتان از مهد اقدام کنید و کودک را منتظر نگذارید زیرا در این صورت نگران شده و فکر می کند که شما فراموش کرده اید او را برگردانید.

۸) وقتی کودکان از نگرانی های شان برای مهد رفتن می گویند به آنها گوش دهید و بگویید بچه های دیگری هم این مساله را داشته اند و بعضی از آنها می ترسند؛ چون نمی دانستند که چه طور باید به مربی خود بگویند که می خواهند دست شویی بروند یا گرسنه هستند. گاهی پیش می آید که بعضی از بچه ها، بچه های دیگر را اذیت می کنند و کودکان نمی دانند که چه کار باید بکنند، بنابراین از کودک خود بپرسید: «آیا تو هم از این مشکلات داری، چیزی هست که تو را در مهد اذیت کند؟!» این کمک می کند که ما متوجه مشکل کودک در مهد بشویم و به برطرف شدن آن کمک کنیم.

۹) در شروع، کودک ممکن است مشکلاتی داشته باشد. به تشویق های تان ادامه دهید.

۱۰) همه والدین حق دارند گاهی در طی روز سری به مهد بزنند و ملاقات سرزده ای از آنجا داشته باشند تا از وضعیت فرزندشان باخبر شوند. با آگاهی شما، صبر و شکیبایی تان و حتی گاهی کمی جدیت شروع مهدکودک می تواند خاطره ای هیجان انگیز و لذت بخش برای فرزندتان باشد.

سن فرستادن کودک به مهد

یده آل ترین سن برای فرستادن کودکان به مهد چه سنی است؟
 
بهترین سن دو و نیم تا سه سالگی است، البته این موضوع باز هم بستگی دارد به قوای شناختی کودکان. کودکانی که قدرت تکلم بهتری دارند یا یادگیری شان بهتر است و زودتر به این توانایی می رسند که می فهمند چیزهایی را که نمی بینند، وجود دارند و آن ها فعلا قادر به دیدن آن ها نیستند (این قدرت در25 تا 26 ماهگی کامل می شود)؛ یعنی حالت دلبستگی به مادر در آن ها کم تر می شود، مطمئن می شوند اگر از مادر فعلا جدا شوند، دوباره می توانند او را ببینند و او از بین نرفته است و می توان آن ها را به کس دیگری سپرد. در دو و نیم سالگی می توان این بچه ها را به مهد کودک فرستاد. همچنین هر چه دراین سن، تعداد مراقبان کودک کم تر باشد، بهتر است ؛ چون حس اعتماد در آنها بهتر شکل می گیرد.

آسیب گوشی همراه برای کودک

موبایل یکی از محصولات فناوری است که مزایای بی شماری دارد. به ویژه در این عصر که موبایل تقریبا همه کار می کند و علاوه بر تلفن، دوربین، کامپیوتر و … نیز هست . اما همین موبایل دوست داشتنی که نفس بسیاری از ما به آن وابسته است برای کودکان مضر و مخرب است. متاسفانه خیلی از والدین در مورد اینکه فرزند کوچک آنها گوشی موبایل دارد، با افتخار صحبت می کنند. کودک ۵ یا ۶ ساله ای که گوشی هوشمند به دست می گرد آیا واقعا از محدودیت ها و روش های استفاده آن آگاهی لازم را دارد؟ آیا پدر و مادر او احساس نمی کنند نباید این وسیله از این سن کم در اختیار او قرار بگیرد؟البته برخی از والدین برای استفاده از موبایل برای فرزندان خود محدودیت تعیین می کنند و مثلا فقط دو ساعت موبایل در اختیار او قرار می دهند.اما برخی از والدین از اینکه تا قبل از سن ۱۲ – ۱۷ سالگی برای فرزند خود موبایل تهیه کنند، اکراه دارند. برخی از خانواده ها از اینکه موبایل در اختیار فرزند خود قرار دهند می ترسند زیرا هراس دارند مبادا باعث انحراف او شود. واقعیت هم این است که والدین نباید به فرزندان دبستانی یا دوره راهنمایی خود موبایل بدهند زیرا با این کار این آزادی را به آنها می دهند که وارد شبکه های اجتماعی آنلاین شوند. یا متاسفانه با دوستان نامناسب ارتباط های مخفیانه داشته باشند. وقتی یک گوشی هوشمند در اختیار یک نوجوان باشد، او به طور دایم به اینترنت دسترسی دارد و اینترنت نیز با همه خوبی ها، سایت هایی دارد که برای فرزندان ما به هیچ وجه مناسب نیستند. بهترین سن برای خرید گوشی برای فرزندان، اواخر دوره دبیرستان است. که آن هم باید با نظارت والدین مرتب کنترل شده و مورد بازبینی شود.

والدین موفق

والدین موفق اول گوش می‌کنند، بعد حرف می‌زنند :
 
والدین موفق قبل از آنکه حرف بزنند به صحبت‌های فرزندشان گوش می‌کنند. هر چه بیشتر گوش می‌کنند فرزندشان بیشتر برایشان تعریف می‌کند و این یک مکالمه موثر محسوب می‌شود.آنها می‌دانند که اعتماد به نفس، سنگ بنای سلامت عاطفی و روانی است و فرزندشان در صورتی اعتماد به نفسی محکم و پایدار پیدا می‌کند که خودش انتخابگر باشد و تحت نظارت والدین، خودش تصمیم بگیرد. وقتی می‌خواهند رفتار منفی او را تصحیح کنند لااقل دو رفتار را پیشنهاد می‌کنند تا خودش انتخاب کند.

جملاتی که به کودک نباید گفت

 10 جمله ای که نباید به کودک خود بگویید.
واژه‌ها را با دقت انتخاب کنید، کودک شما گوش می‌دهد.
روانشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که دوران کودکی در شکل دادن به شخصیت افراد در نوجوانی و بزرگسالی نقش بسیار مهمی بازی می‌کند. بیشتر مشکلات روانی‌ای که افراد در بزرگسالی تجربه می‌کنند نتیجه‌ی تجارب ناخوشایندی است که در کودکی از سر گذرانده‌اند. بسیاری از والدین تصدیق می‌کنند که بزرگ‌ کردن کودکان بسیار دشوار است و تمام تلاش خود را کرده‌اند تا ارزش‌های والای انسانی را به فرزندان خود بیاموزند.
. 1خودت را جمع کن، مرد باش. خودت یک چیزی روی زخمت بگذار!
صرف نظر از نیت خوب شما، اینکه به کودکان گفته شود احساسات‌شان را برای خودشان نگه‌ دارند، برای رشد آنها خطرناک است. چرا که به کودکان شما می‌آموزد که احساسات آنها نباید به زبان آورده شود و این باعث بروز مشکلاتی مانند اضطراب و افسردگی در آینده می‌شود.
۲. این رفتارِ یک خانم نیست، دخترها از این کارها نمی‌کنند!
درست مانند مثال قبل که انتظارات جنسیتی برای بچه‌ها ایجاد می‌کند، این جمله نیز باعث خجالت دختربچه‌هایی می‌شود که نمی‌توانند رفتار زنانه داشته باشند. محدود کردن رفتار جنسیتی کودکان و تطبیق دادن آنها با دوگانه‌های جنسیتی نادرست، نه تنها باعث احساس ناامنی و ناتوانی کودکان در درک صحیح خودشان می‌شود، بلکه بی‌عدالتی نظام‌مندی را که در جامعه وجود دارد و به مردان امتیازات ویژه‌ای می‌دهد نیز، تقویت می‌کند.
3. پسرها این‌ طوری هستند دیگر!
تایید خشونت و رفتار آسیب‌زای مردان، حتی مردان کوچک، در نهایت منجر به فرهنگ تجاوز می‌شود. اگر به فرزندان خود بگویید پسرها به طوری ذاتی خشن‌تر هستند و خشونت آنها به خاطر جنسیت‌شان کاملا طبیعی است، زمانی که این کودکان بزرگ شوند زندگی دیگران در جامعه به خطر خواهد افتاد.

4. گریه نکن، مثل بچه‌ها رفتار نکن!
زمانی که از گریه‌ی فرزندتان به ستوه آمده‌اید فراموش نکنید که آنها هنوز نمی‌دانند چطور احساسات خود را مدیریت کنند. اگر به طور مداوم به کودک گفته شود که او حساس است، او شروع به پنهان کردن احساسات خود می‌کند چرا که عدم تایید شما این احساس را به او می‌دهد که حقیقت اصلا خوشایند نیست.
۵. زیادی حساسی، یکم پوست‌کلفت باش!
وقتی به فرزند خود می‌گویید که بیش از حد حساس است، این تصور را به او القا می‌کنید که نقص دارد و ضعیف است. وقتی کودکی بارها و بارها می‌شنود که خیلی حساس است، کم کم احساساتش را پیش خودش نگه می‌دارد و آنها را با شما در میان نمی‌گذارد، زیرا به رسمیت نشناختن احساس او توسط شما باعث می‌شود ماهیت احساسات خود را نامطلوب در نظر بگیرد.
6. روی پای خودت بایست، تو هم آنها را بزن!
بین حساس بودن و خشونت تفاوت وجود دارد. اینکه به فرزندان خود بیاموزید که آنها نیز باید بجنگند، به محله‌ای که در آن زندگی می‌کنید بستگی دارد و در بعضی مواقع ممکن است کاملا ضروری باشد. اما باید توجه داشت که پاسخ دادن به خشونت با خشونت، در نهایت باعث تشدید خشونت می‌شود.
به جای اینکه فرزندان خود را به رفتار‌های سطح پایین تشویق کنید، به آنها بیاموزید درایت بیشتری داشته باشند.
۷. من توی رژیم هستم، من چاق هستم!
سریع‌ترین راه برای اینکه به کودکان خود بیاموزید که آنها دارای عیب هستند این است که درباره مشکلات ظاهری بدن خودتان صحبت کنید. افراد با تصور خاصی از بدن‌شان یا اختلالات اشتها به دنیا نمی‌آیند، بلکه آنها را از دیگران می‌آموزند.
۸. تو مشکلی نداری!
با وجود اینکه این حرف با نیت بسیار خوبی گفته می‌شود، اما تایید بیش از حد کودکان به آنها می‌آموزد احساس خودشان را خیلی جدی نگیرند. اگر کودک‌تان به شما می‌گوید که خوب نیست و مشکلی دارد، به او فرصت بدهید تا بفهمد چه چیزی در حال رخ دادن است و سپس از او بپرسید چه مشکلی دارد و به نیاز او پاسخ دهید. با آموزش این روند، به او کمک می‌کنید توانایی‌های درونی خود را افزایش دهد و درآینده اعتماد به نفس بیشتری در روابطش خواهد داشت.
۹.مثل خواهر/برادرت باش
برجسته کردن رقابت خواهری و برادری خیلی سریع باعث ایجاد فاصله‌ی عاطفی و رقابت میان فرزندان شما می‌شود. همچنین طرفداری از بچه‌ها باعث منزوی شدن آنها می‌شود، حتی کسی که از او طرفداری شده است.
10. تو مرا شرمنده/ناامید می‌کنی!
اگر به فرزندان خود بگویید آنها شما را شرمنده می‌کنند یا باعث ناامیدی شما می‌شوند، این پیام را به آنها داده‌اید که خود آنها دارای عیب هستند و نه رفتارشان. این احساس عمیق شرمندگی در شخصیت آنها ریشه می‌کند و سال‌ها برای ترمیم آن‌ زمان نیاز است. برای آنها به صراحت روشن کنید که مشکل رفتار آنها است، نه خودشان.
اولین قانونی که باید در ذهن داشت این است: تایید کنید، ابراز کنید، عادی‌سازی ‌کنید.

ازدواج موفق

ازدواج را می توان به عنوان یکی از مراحل رشد انسان ها در نظر گرفت. اگر ازدواج موفقیت آمیز باشد, کمک زیادی به رشد روانی-اجتماعی زوج می کند. موفقیت ازدواج وابسته به " میزان آمادگی افراد برای ازدواج " و " درک واقع بینانه ی آنها از روابط زوجی " است. البته این آمادگی می تواند در اثر آموزش بهبود پیدا کند. ارتباط زوجی ویژگی های منحصربه فردی دارد که آگاهی و پذیرش این ویژگی ها از سوی زوجین می تواند به موفقیت آمیز بودن ازدواج کمک کند.

آگاهی دادن به کودک در جهت پیشگیری از آزار جنسی

پنج نکته اساسی برای آموزش پیشگیری از آزار جنسی به کودکان

پدر و مادرها می‌توانند بدون بکار بردن لفظ  آزار جنسی پنج نکته اساسی برای پیشگیری از آزار جنسی را به کودکان خود (پنج تا ۱۱ سال) آموزش بدهند. برای چنین آموزشی پدر و مادرها نیاز ندارند که وارد گفتگوهای دشوار شوند یا فکر کنند چطور می‌توانند چنین موضوع حساسی را به کودک خود یاد بدهند.

آنچه لازم است تنها پنج نکته است که با گفتگوهای ساده می‌توان به کودک آموخت و به آنها می‌توان قانون لباس زیر نام داد. اینکه چگونه این را به فرزندتان یاد بدهید به خود شما بستگی دارد، شما بهتر از هر کس دیگری می‌دانید چگونه این کار را انجام دهید؛ اما چند توصیه ساده:

➖ گفتگو درباره ایمنی و امنیت کودک را تکرار کنید و فقط به یک بار بسنده نکنید. یادآوری این نکات در گفنگوهای ساده روزمره بسیار مفیدند.

➖ زمانی که کودک حاضر یا مایل به چنین گفتگویی نیست اصرار نکنید و آن را به موقعیت مناسب دیگری موکول کنید.

➖ این گفتگوها را در مکالمات و برنامه‌های روزمره یا حتی بازی ادغام کنید؛ در این صورت چنین گفتکوهایی هم برای شما هم برای کودک راحت‌تر و طبیعی‌تر خواهد بود.

1️⃣ هر چیزی که با لباس زیر (زیرپوش، شورت، زیرشلواری) پوشانده شود عضو خصوصی است. هیچکس حق ندارد به آنها دست بزند، هیچکس حق ندارد که بخواهد آن را ببیند، هیچکس حق ندارد درباره آن با شما حرف بزند. اگر چنین اتفاقی افتاد کودک باید نه بگوید.


2️⃣ بدن کودک فقط متعلق به خودش و اختیار بدنش فقط دست خودش است؛ نه هیچ‌کس دیگر
به کودک یاد بدهید موقع حمام پدر و مادر و موقع درمان پزشک یا پرستار اجازه دارند به بدن او دست بزنند به شرط اینکه قبلا حتما از کودک اجازه بگیرند. در غیر این صورت هیچکس مجاز به چنین کاری نیست و کودک باید به هر کسی در این باره نه بگوید و به فرد مورد اعتمادش این موضوع را اطلاع دهد.


3️⃣ نه گفتن حق کودک است
نه گفتن را به کودک یاد بدهید. کودک حق نه گفتن دارد و باید به او یاد داد که این حق اوست و نباید از نه گفتن احساس خجالت یا ناراحتی کند. وقتی کودک نه گفتن را یاد بگیرد و آن را حق خود بداند، یاد می‌گیرد که اختیار بدن و احساساتش دست خودش است. بعنوان پدر و مادر گاهی شما مجبور می‌شوید که بر خلاف میل کودک رفتار کنید اما اگر کودک بتواند به اعضای خانواده نه بگوید یاد می‌گیرد که به دیگران هم نه بگوید. به کودک آموزش دهید به هر کس بخواهد با بدن او کاری کند نه بگوید و اصرار یا تطمیع یا هر روش دیگری نباید نه را عوض کند.


4️⃣ رازهای بد نباید راز بمانند
کودک باید یاد بگیرد درباره رازهایی که او را نارحت می‌کنند حرف بزند. به کودک باید یاد داد که بین راز خوب و بد تفاوت وجود دارد. رازهای خوب (مثلا خرید پنهانی هدیه) را می‌توان مخفی نگه داشت اما رازهای بد را باید به فرد مورد اعتماد گفت. برای این کودک بتواند چنین کند باید اعتماد به نفس داشته باشد و این با زندگی در آسایش و امنیت حاصل می‌شود. بزرگترین ابزار کودک‌آزار مخفی‌کاری است؛ "این رازی بین من و تو است". کودک باید بداند هر رازی که ناراحتش می‌کند یا بر خلاف میلش است نباید راز باقی بماند.


5️⃣ کمک بخواه؛ همیشه کسی هست که کمک کند
اگر کودک احساس غم، نگرانی یا ترس می‌کند می‌تواند با بزرگسالی که به او اعتماد دارد این را در میان بگذارد. به کودک اطمینان خاطر بدهید که این احساسات منفی تقصیر او نیستند و بیان آنها هم برایشان دردسرساز نخواهد بود. مطرح کردن این ترس‌ها و نگرانی‌ها الزاما نباید فقط با پدر و مادر باشند، ممکن است این موضوعات با خواهر و برادر، دوست خانوادگی، معلم یا پزشک و روان‌شناس مطرح شوند.

مکان مناسب برای مطالعه

مکان مطالعه

در مورد انتخاب بهترین مکان برای مطالعه می توان به نکات زیر اشاره کرد:

💢 آرام و بی سر و صدا باشد و عوامل مزاحم همانند رفت و آمد یا صدای تلفن و تلویزیون در آن، کم ترین حد خود را داشته باشد.

💢 نور کافی داشته باشد.

💢 هوای تازه در ان جریان داشته باشد.

💢 اتاق منظم باشد. آشفتگی فضای اتاق منجر به آشفتگی فکر و عدم توانایی در تمرکز کافی خواهد شد.

💢 سعی در انتخاب مکانی ثابت و راحت برای مطالعه داشته باشید.

🔰البته نکات ذکر شده، کاملاً عمومی هستند و این نکته را باید به خاطر بسپاریم که همیشه این محیط ایده آل وجود نخواهد داشت. ما باید خود را برای مطالعه در محیط های پرسر و صدا و سایر اماکن عمومی همچون اتوبوس، تاکسی، مطب پزشک، میهمانی و ... هم کم کم آماده کنیم. وسواس به خرج دادن در انتخاب محیط مطالعه منجر به کاهش بازدهی خواهد شد.

✳️تحقیقات دانشمندان نشان داده است که سر و صدا در محیط، بر تمرکز حواس تأثیر زیادی ندارد و تنها تأثیر آن بر سرعت مطالعه خواهد بود و به اعتقاد آنان، هر فردی می تواند با همان کیفیتی که در محیط های آرام به فعالیت می پردازد، در محیط های پرسر و صدا هم کار کند. به خاطر بسپاریم استفاده بهینه از هر زمان و مکانی، یک هنر و تکنیک بسیار مفید است، با تمرین کردن می توان این تکنیک را فرا گرفت.