برخورد صحیح با اظهار نظر کودک
با اظهار نظر کودک در مورد خودش چطور برخورد کنیم؟
وقتی کودک در مورد خودش اظهار نظری می کند، غالباً مطلوب است که با توافق یا عدم توافق پاسخ ندهیم، بلکه در پاسخمان به این اظهار نظر از جزئیاتی استفاده کنیم که کودک را متوجه درکی ماورای آنچه انتظار داشت بسازد.
وقتی کودک می گوید: "ریاضی من خوب نیست" اگر در پاسخ به او بگوییم: "بله ، تو در درس ریاضی نسبتاً ضعیف هستی" کمکی به او نخواهیم کرد. همچنین درست نیست که درباره نظر او بحث کنیم و یا پند و اندرز دهیم: "اگر بیشتر درس می خواندی و مطالعه می کردی، ریاضیت بهتر می¬شد". این نوع اظهار نظر و به اصطلاح کمک شتابزده و عجولانه فقط باعث می شود که حس احترام به خود در کودک دچار لطمه شود و کودک اعتماد به نفس پایین را تجربه کند.
والدین می توانند با این گفته کودک که درس ریاضیم خوب نیست به شیوه ای مؤثر برخورد کنند. برای جامه عمل پوشاندن به این نوع برخورد مثبت، هر کدام از جملات زیر قابل استفاده خواهند بود:
ـ ریاضی درس آسانی نیست.
ـ لابد نگرانی که مبادا یک وقت نمره نیاوری و رد بشوی.
ـ بعضی از مسائل آنقدر سخت هستند که بسختی می توان آنها را حل کرد
ـ ما میدانیم که بعضی از درسها آسان نیستند.
ـ ما به اینکه تو نهایت تلاشت را خواهی کرد ایمان داریم
